Author Archive

Heerlijk een volledig verzorgd weekendje weg, met je zus, je vriendin of je moeder? Vertroeteld worden door gastvrouw Ada, genieten van de pracht van Villa Fonti, bijbruinen op één van de loungestoelen aan het blauwe zwembad, samen zingen op een echt Italiaans pleintje en gewoon even leven in het nu?

Ga mee! Boek dan dit unieke Zus & Zo-vriendinnenweekend en beleef samen met de zussen van Filiae een onvergetelijk weekend op één van de mooiste plekjes van Italië! Nu voor EUR 485,- p.p., van 25-9 tot en met 28-9 2020.

Read More

De mevrouw schreeuwde tegen ons: ‘Denkt u aan de 1,5 meter!!’. Ze keek er streng bij.  Bedremmeld gingen we snel achter elkaar lopen.      ~ Mieke

Na ons optreden in de Boogkerk vroeg Christine of ik even meeging naar een meubelzaak. Ze zocht een nieuwe bank. Daar had ik wel weer eens zin in, even lekker eruit.

Toen we de meubelboulevard naderden stond er een enorme file, waar geen enkele beweging in leek te komen. Ik dacht: omkeren en wegwezen hier. Maar toen bleek het de wachtrij voor de milieustraat te zijn, waar wij dus onnodig 5 minuten in hadden staan wachten. We weerstonden onze neiging om lelijke verwensingen uit het raam te schreeuwen, hard te toeteren en dat soort dingen. Nee, we haalden zonder blikken of blozen de rij in en parkeerden de auto bij de meubelwinkel een paar honderd meter verderop. Ach, ze hadden vast een hele goede reden om daar op deze zaterdagmiddag om half 2 hun rotzooi af te leveren.

Read More

Na een poosje pushen, manipuleren, en mopperen op zijn asociale en niet echt dankbare gedrag, gaf ik hem eigenlijk geen ongelijk.             ~ Mieke

Vorige week zondag was mijn zoon jarig. Alleen de opa’s en oma’s konden langskomen dus ik bereidde zoonlief vast voor op een andere verjaardag dan anders.
Maar door een paar attente moeders van school werd er een oproepje gedaan om jarige kinderen een kaart te sturen. Met opa en oma nog aan de taart kwamen de eerste klasgenootjes al aanfietsen. Speciaal voor mijn zoon de deur uit gegaan om hem een jarig gevoel te geven. Sommige kinderen kwamen alleen, anderen kwamen met hun ouders. We maakten een gezellig praatje door mijn nog niet dichtgegroeide heg. Mijn zoon genoot van al die aandacht en ik genoot volop met hem mee.

Dat het een beetje overweldigend was, bleek toen hij op een gegeven moment niet meer wilde komen als ik hem riep dat er weer iemand aan kwam. ‘Mama, ik wil nu gewoon even rust!’. Na een poosje pushen en manipuleren (waar ik heel bedreven in ben), en mopperen op zijn asociale en niet echt dankbare gedrag (en dat hij het door dit hele corona-gedoe allemaal verleerd zou zijn) moest ik concluderen dat ik hem eigenlijk geen ongelijk gaf. Ik had dit toch zelf ook niet verwacht, ook ik moest wennen aan opeens weer zoveel sociaal contact op een dag. Read More

Hee meiden, hoe, wat, waarom doen jullie nou precies deze crowdfunding? Kom eens met wat cijfertjes?

Die vraag kregen we pas. En terecht!
Dus ging Christine aan de slag. Bekijk deze mooie ‘infographic’ die precies laat zien wat we allemaal voor plannen hebben met de opbrengst! Read More

Ik mis het zorgen. Ik mis mijn man. En ik mis het gevoel van ‘ertoe doen’. Het komt allemaal dubbel binnen in deze corona-tijd.                 ~ Mieke

Ik loop buiten in mijn tuin. Een waterig zonnetje schijnt door de wolken heen. Het is fris, maar je ruikt en voelt dat het een mooie dag gaat worden. Ik ben een mens dat veel associeert door geuren. De geur van pas (nat) gemaaid gras doet me bijvoorbeeld denken aan de eerste korfbaltrainingen, toen we nog op écht gras speelden, de geur van benzine op een tankstation aan die van lange vakanties naar Zuid-Frankrijk, die van de boerderij aan warme zomerdagen met oranje limonade en meestal een lichte hoofdpijn. Ik drink sindsdien ook nooit meer oranje aanmaak, krijg er bij voorbaat al hoofpijn van.

Ook vandaag associeer ik weer een geur. Die van een ochtend in september 2018. Het waren de laatste dagen van het leven van mijn man Hans. Ook toen waren de ochtenden koud, de middagen warm, leefde ik in een isolement, een cocon. Ik bracht uren door aan zijn bed, afgewisseld met onze ouders en de thuiszorg, soms de dominee, de kinderen natuurlijk. Dat was het kringetje. Soms zat ik even in de tuin of rende ik een rondje hard. Een enkeling die een bloemetje kwam brengen, of wat te eten, iets liefs stuurde. Het was een intense tijd, waarin ik heel dichtbij God leefde. Juist in die moeilijke tijd had ik het gevoel écht te leven. Daar raakte de hemel de aarde aan, leefde ik in totale afhankelijkheid van Hem. In het meest kwetsbare, daar waren geen muren meer tussen God en mij.

Read More

Ik wilde hem nog een beetje opvrolijken. Maar toen zag ik dat er kleine groene blaadjes begonnen te groeien.             ~Mieke

We vonden deze paastak ergens op straat, ‘gratis meenemen’ stond erbij. Matthijs ontdekte het, zijn favoriete woord is tenslotte ‘gratis’.

Thuis zette ik hem op de vaas met een beetje water erin. Eigenlijk hoefde dat niet, maar toch. Het was een dorre, dooie tak. Ik wilde hem nog volhangen met paaseitjes, een beetje opvrolijken. Maar toen zag ik dat er kleine groene blaadjes begonnen te groeien, en nu een week later lijkt hij weer tot leven gekomen. We dachten dat hij dood was, maar door het water is hij toch tot bloei gekomen en draagt hij weer fris blad.  Read More

Het is Pasen!

Jezus alleen, ik bouw op Hem
Hij is mijn hoop, mijn lied, mijn kracht.
Door stormen heen hoor ik zijn stem,
Dwars door het duister van de nacht.
Zijn woord van liefde dat mij sust
Verdrijft mijn angst; nu vind ik rust!
Mijn vaste grond, mijn fundament;
Dankzij zijn liefde leef ik nu.

Met Pasen vieren we de overwinning van het leven over de dood, van liefde over haat. Vocal Group Filiae vertolkt dit prachtige lied dat hierover spreekt. Bekijk het filmpje. Read More

De dag begint al lekker, want de wekker gaat niet af. Daarna stoot ik mijn teen tegen een poot die ik niet zag. Stap op een legoblokje, stoot mijn hoofd tegen de kast, loop de trap af naar beneden maar de leuning zit niet vast…           ~ Cocky

Ken je dat gevoel? Je werkt al weken thuis en de muren komen op je af. Je huisgenoten en hun gesprekken irriteren je mateloos. En wat is ‘ergeren’ toch een vreselijk woord. Wij kennen dat!We hebben speciaal voor jullie ons Mens-Erger-Je-Liedje opgenomen in een knetterleuk (irritant) videootje. Een Virtual Jam.

Als zussen zorgde de opname voor een hoop ge-erger en gedoe over die filmpjes (zie Mieke’s blog). Maar we mogen ons irriteren, want wat is er nou erger dan een mens die zich niet ergeren kan? Stoom van de ketel! Read More

Het was duidelijk dat de kinderen mij echt niet accepteren als juf. ‘Mam, snap je dat niet?’ ‘Neeheee zo moet het niet!’ ‘Mam, ik wil niet dat je meekijkt!’     ~ Mieke

We hebben er nu drie weken op zitten in deze rare situatie. Het lijkt er wonder boven wonder op dat ik mijn draai wat ga vinden. En dat was werkelijk een hele weg.
Na de eerste week op school het werk voor mijn jongens te hebben opgehaald, startten we ambitieus aan het thuisonderwijs. Hop, lekker in de structuur, op tijd aan het ontbijt, geen schermtijduitbreiding en lekker buiten spelen. Lekker hoog die lat, moeders kon natuurlijk ook best doorgaan voor juf en we hebben al zoooveel ontberingen doorstaan, deze kan er ook nog wel bij.

Maar pff, dat viel toch even vies tegen. Read More

Hoe lekker is het dan om even woeeeehoeeeee midden in de wind te bleren.      ~ Rineke

Ik heb tomeloze bewondering voor handige mensen. Als meisje ving ik ooit op: “Je kunt overal iets van maken.” Ik voelde me natuurlijk gelijk aangesproken maar voelde ook twijfel: ja ja, als je handig bent.. maar hoe werkt dat voor zo’n verstrooide professor als ik die alles vlug, vlug, wilde doen? Maar toch liet het me niet los. Want daar hoorde ook iets bij van: geef niet zo maar op.

Geef mij nu als oudste zus een uitdaging en ‘hup’ ik spring erin, en ‘even zus zo’ wil ik dat doen, mooie filmpjes en liedjes in mekaar flansen. Geweldig. Dat gaat dus vaak goed.Maar ook vaak mis. Haastige spoed is zelden goed. Om maar even drie mooie spreuken te verenigen in een zin: Soms neem ik veel te veel hooi op m’n vork en stoot ik m’n neus aan de lat die veel te hoog ligt. Read More